I min barndom og ungdom var eg ofte med far på hans utferder for å studere stadnamn, han såg på land og lende, tala ved lokalkjente, samla kunnskap som smitta på meg, mange stadnamn stemte ikkje med boka. Mine seinare ferder vekte mistanke om at våre forfedre kom traskande langs vatn og vassdrag og slo seg ned på det tørre like ved. Min mistanke vart våtare og våtare med åra, og stor var mi undring då dei store ute i Europa kom med same syn. Smått om senn gikk det opp for meg at forklaringa på våre eldgamle stadnamn er å finne hos Moder Jord, og at den nyare europeiske faglitteraturen har mange utfyllande ord som glir knirkefritt inn hos oss, ord som våre vanlige ordbøker ikkje har fått med seg. Eg har inkje formelt stadnamnstudium bak meg, då hadde eg vel visst alt betre enn Moder Jord, livet lærte meg å tia til ho hadde tala.. Meg slo det meir og meir at våre eldgamle stadnamn er laga av naturord, ord som beskriver lende og lokalitet, men vår klassiske stadnamnlitteratur leitar gjerne fram ei filologisk forklaring, fekk derfor filologisk slagside.
