Den polske forfattaren og feministen debuterte i 1930-åra, men fekk sitt største gjennombrot først i 60-årsalderen, og stod da med eitt sentralt i polsk lyrikk. Det gjeld kvinnesolidaritet, ein solidaritet som også gjer samtale mogleg, med systrene i rennesteinen, men dessutan - paradoksalt nok - med menn. I denne samlinga finn vi korte glimt frå polsk landsbygd, saman med erotisk-lyriske skildringar av kvinna som biologisk fenomen, men framfor alt gir dikta råkande bilete av kjærleiken i ulike former. Tor Obrestad har skrive eit entusiastisk og personleg forord.
