Dikta i Sigurd Helseths ellevte diktsamling er kontemplative og dramatiske. Som i Runer i øyet frå 1991, er dette korte dikt, biletmetta og reinskårne, i spennet fra det konkrete, sanselege til det eksistensielle og mystiske. Fleire tema, som kjærleik, forvandling og "intethet" er vevd inn i kvarandre i komposisjoner av boka.

Han eg elskar, veit det ikkje, sa ho

Han er lukkelig med ei anna

Han høyrer ikkje at eg ler

Om eg døyr hundre gonger, kanskje

nokon hugsar namnet mitt?