Dagens samfunnsforskar opererer under eit meir eller mindre uttalt krav om å gjera seg og sitt arbeid "utviklingsrelevant". Denne boka presenterer ei teoretisk og metodisk ramme for korleis dette kravet kan omsetjast til praksis. Boka introduserer og definerer den skapande forskaren - aktøren som medverkar direkte i sosiale, kulturelle og økonomiske verdiskapings- og utviklingsprosessar.
Samfunnsforsking kan gjerast langt meir "nyttig" for andre utviklings- og samfunnsaktørar, hevdar forfattaren, og han tek til orde for å endra fokus og mål frå forsking på til forsking for; frå distansert observasjon til deltakande nærleik. Med basis i prosess- og endringsorienterte tenkjarar som m.a. Heraklit, Nietzsche, Deleuze, Pirsig og Dewey byggjer forfattaren opp eit alternativt kunnskapingsmål, utviklingskompetanse; forskingsbasert kunnskap for nyskaping og positiv endring.
